دو بیتی , رباعی و غزل

به خامی تاج و تخت آباد سیبی
که تا شد پخته، شیرین‌زاد سیبی

به گوش برگ باد آواز می‌خواند...
که از چشم درخت افتاد سیبی!
علے بیانے
۱٨؍٨؍۱۳۹٨
 

بداهه
خدا جان می‌شود از بُغض بُن بست...
که بر گردم به سال سه صد و شصت؟

خودم از بیهقی باید بپرسم:
خراسانی‌که می‌گویی کجا هست؟!

علی بیانی
۳؍۹؍۱۳۹٨
 

قیامت شد بشر اصل و بدل داشت
خدا پرونده‌ای زیر بغل داشت

پری‌شب خواب دیدم شیخ‌ صفدر
دو تا جوی پر از شیر و عسل داشت

علی بیانی
۵؍۱۰؍۱۳۹٨

سیاهی زیر پلک آفتاب است
کج افتاده سوال بی‌جواب است

دو کفش کهنه زیر سر نهاده‌ست
خدا قرص مسکن خورده خواب است

علے بیانے
۳۰؍۱۰؍۱۳۹٨

خیال گاه و بی‌گاه که هستی؟
گداز جرعه‌ی آه که هستی؟

شب است و آسمان دلتنگ ماه است
تو که ماهی بگو ماه که هستی؟

علی بیانی
۱۴؍۱۲؍۱۳۹٨

نفس بند است آهی می‌کشم تا...
از این بن بست راهی می‌کشم تا...

تو را دریا خودم را جرعه جرعه...
پر از احساس ماهی می‌کشم تا!

علے بیانے

۷؍۱۱؍۱۳۹٨